Gefascineerd door de oudheid, met haar bijzondere vormentaal.
Een mens zo kunnen weergeven, zo abstract en ook zo herkenbaar.
De oudheid leefde dicht bij de natuur , leefde in de natuur, in balans met de natuur  Zoals natuurvolkeren nu nog steeds doen.
 
Gefascineerd door het onstaan van het leven, het doorgeven van het leven, ligt het accent veelal op borsten, yoni  en baarmoeder.
Het voedende van de borsten  tastbaar. 
het leven gevende van de yoni, door de poort gaan bij geboorte, en ook iedere keer weer een levensfase afronden en weer door een poort gaan. Het creeeren; het uit niets iets maken. Wat in de baarmoeder huist.
 
Het hoofd, cognitie, denken, was toen veel minder belangrijk.
Intuïtief weten was dat wel. Weten waar het voedsel groeit, aanvoelen van weersomstandigheden. 
Op grote afstand met elkaar kunnen communiceren, zijn allemaal vaardigheden van onze intiuietie.
 
Deze beelden herinneren je aan je innerlijke wijsheid. 
Laten je stil staan bij de drie principes.
Moedigen je aan om door te stromen. 
Elk beeld op haar eigen wijze.
Alle beelden dragen een godinnennaam,  met haar eigen symboliek. 
En het mooie van symboliek is dat die beweegt, in tegenstelling tot taal die soms zo concreet en vaststaand kan zijn. Daarnaast verstaat de ziel beter de taal van beelden dan van woorden. 
Die zijn te direct, en vaak te smal te interpreteren.